در جهان وطن‌ترین جوامع مانند سوئیس، نروژ و ایالت متحده، عموم مردم دسترسی گسترده‌ای به منابع مختلف اطلاعات و اخبار دارند و مرزهای ملی به روی جریان افکار و تصاویر وارداتی از خارج باز هستند. گزارشگران و روزنامه نگاران از آزادی قابل ملاحظه ای برای تهیه گزارشات مستقل برخوردارند که ممکن است منتقد کردارها و سیاستهای حکومت هایشان باشند. در چنین جوامعی، تکثر منابع رسانه‌ای به ایجاد دیدگاه های مختلف در زمینه گزارش دهی امور خارجی و اخبار مربوط به سایر جوامع و فرهنگ ها کمک می کند. در مقابل، مردمی که در جوامع محلی مانند هائیتی، سوریه و نپال زندگی می کنند، اغلب دسترسی بسیار اندکی به منابع اطلاعاتی دارند که شناخت و در وقایع بین المللی و سایر فرهنگ‌ها را فراهم می سازد. در چنین جوامعی، حکومت ها آزادی بیان را محدود کرده و اخبار داخلی بیشتر بازتاب پایگاه رسمی دولت است. در این جوامع رسانه مستقل با منابع بین المللی که نگاه انتقادی به رژیم حاکم داشته باشند، اندک است. این یافته های توصیفی از این ادعا حمایت می کنند که استفاده منظم از رسانه‌های خبری، مردم را در معرض ایده‌ها و تصاویر مردمان سایر جوامع قرار داده و بدین طریق سبب تقویت نگرش‌های جهان وطنانه به جهان می شود و به نظر می رسد این الگو در غالب جوامع جهان وطن، در شدیدترین حد خود باشد. این الگو حمایتی مقدماتی برای نظریه همگرایی فراهم می آورد.
 
از آنجا که تقابل‌ها بر حسب انواع محیط‌ها، برجسته است ، کشورها را بر حسب مقیاس جهان وطن گرایی میانگین اعتماد به خارجیان را در موج پنجم پیمایش جهانی ارزشها نشان می دهد. آشکار است که مجموعه ای از جوامع جهان وطن مرفه مانند نروژ، ایالت متحده و فرانسه بر روی مقیاس اعتماد، بالاترین جایگاه را کسب کرده اند. اینان، جوامعی با گسترده ترین سطح دسترسی به فناوری‌های اطلاعاتی و مطبوعات آزاد و مرزهای باز هستند. بعلاوه بسیاری از محلی ترین جوامع مانند چین، مراکش و روسیه پایین ترین میزان اعتماد به خارجیان را دارند. با وجود اینکه همبستگی نسبتا بین اعتماد و جهان وطن گرایی، برخی کشورهای قرار گرفته در ربع بالای سمت چپ نمودار، مانند هلند، آلمان و ایتالیا - که بر حسب خصوصیات اجتماعی و محیطهای رسانه‌ای، نسبتا جهان وطن هستند، کمتر از آنچه انتظار می رود نسبت به خارجیان اعتماد دارند.
 
چنین نتایج توصیفی‌ای محدود هستند؛ عوامل بسیاری مانند سن، تحصیلات و درآمد قویا با استفاده از رسانه‌های خبری و همچنین ارزش‌ها و نگرش‌های اجتماعی رابطه دارند. برای تعیین اینکه آیا رابطه بین قرارگیری در معرض رسانه‌های خبری پس از کنترل خصوصیات و نگرش‌های اجتماعی سطح فردی که پیش بین استفاده از رسانه‌ها هستند، همچنان با اعتماد به خارجیان معنادار باقی می ماند، از مدل‌های رگرسیونی چندسطحی استفاده شده است. همچنین، اثرات متقابل بین محیطهای رسانه‌ای سطح اجتماعی و استفاده فردی از رسانه‌ها نیز مورد آزمون قرار گرفته است.
 
مقیاس ۱۰۰ نمره ای استاندارد اعتماد به خارجیان (که حاصل ترکیب دو گونه اعتماد به سایر ملیت‌ها و اعتماد به سایر ادیان است) متغیر وابسته است. در این مدل ها پیش بینهای عمده استفاده از رسانه‌ها کنترل شده اند. این پیش بینها شامل خصوصیات جمعیت شناختی سطح فردی (جنسیت و سن و منابع اجتماعی - اقتصادی (تحصیلات و درآمد) می شوند. در این مدل ها همچنین شاخص جهان وطن گرایی در سطح اجتماعی وارد شده است و اثر متقابل بین سطحی (بین دو سطح اجتماعی و فردی) آزمون شده است. همانگونه که در مدل‌های چندسطحی متداول است، تمامی متغیرها به منظور سهولت ضرائب، حول میانگین استاندارد شدند. این مدل ها به منظور اطمینان از عدم وجود «هم خطی» دو بار چک شدند. اما علاوه بر این مدل، چهار مدل دیگر نیز به منظور بررسی دقیق تر سایر عوامل سطح ملی شامل اثرات مجزای جهانی شدن، توسعه اقتصادی، آزادی رسانه‌ای و دسترسی سطح اجتماعی به رسانه‌ها می شوند.
 
نتایج تمامی این مدلها نشان میدهد که استفاده سطح فردی از رسانه‌های خبری به طور معناداری با اعتماد بیشتر به خارجیان همراه است. این همراهی حتی پس از کنترل دیگر خصوصیات سطح فردی که ثابت شده بر استفاده از رسانه‌های خبری تأثیر گذارند، همچنان باقی می ماند. از آنجا که مقیاس اعتماد به خارجیان با استفاده از مقیاس‌های استاندارد ۱۰۰ نمره ای سنجیده می شود، مدل ها نشان می دهند افرادی که شدیدا از رسانه‌های خبری استفاده می کنند در مقایسه با دیگران، به طور میانگین با تقریبا ۱۵ درصد احتمال بیشتر، به خارجیان اعتماد دارند. به طور کلی، تحصیلات قوی ترین پیش بین سطح فردی در این مدل است. این یافته تأیید کننده مطالعات پیشین است که اثبات کردند مهارت های شناختی، دانش و اطلاعات که با تحصیل کسب می شوند، با نگرش‌های مداراجویانه و اعتماد آمیز همراه هستند. همچنین خانواده های مرفه تر، اعتماد بیشتری به خارجیان داشتند و برخلاف انتظار، جنسیت تأثیر معناداری بر اعتماد نداشت، اما جمعیت کهنسال میزان اعتماد بیشتری داشتند. این الگو، جدای از اینکه متغیر سن لاگ باشد یا نه، وجود داشت.
 
در سطح ملی، زندگی در جوامع جهان وطن، میزان اعتماد به خارجیان را افزایش می دهد. این امر حاکی از آن است که قرار گیری در معرض ورود جریان‌های اطلاعاتی خارج از مرزهای ملی، واکنش منفی ایجاد نمی کند؛ در عوض، مردمی که در جوامع محلی و جدا افتاده ای زندگی می کنند که از اطلاعات بسیار اندکی در مورد جهان بیرونی برخوردارند، ترس بیشتری از بیگانگان و خارجیان دارند. افرادی که به واسطه شبکه‌های ارتباطی، پیوندهای تجاری و کسب خبر در مورد اقصا نقاط جهان با دیگر کشورها ارتباط دارند، عموما میزان اعتماد بیشتری نیز دارند اما، چگونه می توان فهمید کدام بعد از شاخص جهان وطن گرایی بیشترین اهمیت را برای این رابطه دارد؟ یا به طور خاص تر، چگونه می توان پی برد که آیا این رابطه صرفا پیامد زندگی در یک جامعه پساصنعتی مرفه است یا اینکه جهانی شدن، آزادی رسانه‌ای و دسترسی به رسانه‌ها نیز در این میان نقشی ایفا می کنند؟ این عوامل را نمی توان به طور همزمان وارد مدل‌های رگرسیونی کرد، زیرا همبستگی نیرومندی بین آنها وجود دارد (اقتصادهای مرفه، دارای دسترسی رسانه‌ای گسترده آزادی بیان و ... نیز هستند. اما می توان هریک از این متغیرهای سطح ملی را به منظور بررسی اثرات آنها، در مدل‌های متوالی وارد کرد.
 
منبع: جهانی شدن و تنوع فرهنگی، پیپا نوریس و رونالد اینگلهارت، ترجمه: عبدالله فاضلی و ساجده علامه،صص212-210، چاپ و نشر سپیدان، تهران، چاپ اول، ۱۳۹۵